Na debiutancki minialbum zespołu - noszącego jeszcze w tym czasie nazwę The Beautiful People - składają się trzy utwory (a właściwie cztery, albowiem w trzecim umieszczony jest czwarty, ukryty): "Every Day", "Fucked Myself Up On A Friday Night" i "Sedated Times". Debiut grupy, mimo iż zawiera niewiele ponad kwadrans muzyki, został bardzo dobrze przyjęty przez krytyków a ze szczególnym uznaniem spotkał się tytułowy "Sedated Times".

Drugi EP zespołu zawiera 6 utworów: "Float", "Let Me Come Down", "So This Is Suicide", "Sleepless Nights #2", "Justine" i "We Are The Weak". Jak stwierdził jeden z recenzentów muzyka grupy jest daleka od oryginalności, ale też celem muzyków nie było tworzenie muzycznej rewolucji. Brzmienie płyty inspirowane jest głównie brytyjskim post-punkiem lat osiemdziesiątych, a także elektronicznym rockiem takich zespołów jak Kraftwerk i NEU!.

Pierwsza płyta długogrająca zespołu - od czerwca 2006 r. noszącego nazwę 120 Days - wydana w Norwegii przez Smalltown Supersound, dzięki kontraktowi zawartemu z amerykańską wytwórnią Vice Records rozpowszechniana była również poza Skandynawią. Album zebrał generalnie dobre recenzje, spotkał się również z dobrym przyjęciem rodzimej publiczności, o czym świadczy 17 tygodni spędzonych w klasyfikacji najlepiej sprzedających się albumów.

Drugi album grupy ukazał się po długiej, bo aż pięcioletniej przerwie. Najwyraźniej przerwa była zbyt długa, norweska publiczność przyjęła płytę raczej chłodno - album figurował w klasyfikacji bestsellerowych albumów zaledwie przez tydzień. Krytycy byli zdecydowani bardziej przychylni. Płyta została nominowana do prestiżowej nagrody Nordic Music Prize.