Vikingarna to szwedzki dansband działający w latach 1958 - 2004 (z przerwą w latach 1993 - 1994), jeden z najpopularniejszych - o ile nie najpopularniejszy - zespół tego rodzaju działający w Skandynawii. W trakcie swego istnienia sprzedali ponad 10 milionów płyt.
Początków zespołu należy szukać w 1958 roku, kiedy to gitarzysta Gunnar Olsson, basista Hans Axelsson, perkusista Egon Olsson, keyboardzista Svante Valjestöl, saksofonista Jens "Ji-Coo" Carlsson oraz trębacz Newman Alexander sformowali grupę nazwaną Ji-Coo and the Vikings, grającą rock'n'roll i muzykę skiflową. W 1961 roku ukazał się pierwszy minialbum grupy zatytułowany "Viking Boogie". Mimo powodzenia minialbumu zespół wkrótce radykalnie zmienił skład, a jako że opuścił go Jens Carlsson nazwa została skrócona do "The Vikings".
Zmiany personalne w zespole przez cały czas jego istnienia zachodziły bardzo często i w sumie przewinęło się przez niego kilkudziesięciu muzyków.W 1973 r. w skład grupy wchodzili Jörgen Arnemar (gitara), Börje Gunnarson (gitara basowa), Per-Anders Carlsson (perkusja), Tord Sjöman (instrumenty klawiszowe, wokal), Tony Eriksson (saksofon i instrumenty klawiszowe), Christer Linde (trąbka) oraz Stefan Borsch (wokal). W tym składzie została nagrana pierwsza płyta długogrająca zespołu. Przy okazaji wydania logplay'a grupa - na skutek pomyłki - została przemianowana (przetłumaczona) na "Vikingarna" i taką nazwę zdecydowała się zatrzymać.
Pierwszym sukcesem zespołu okazał się "cover" piosenki duetu The Carpenters "Top of the World" noszący szwedzki tytuł "På världens tak".
Po wydaniu dwóch albumów pożegnała się z nimi wytwórnia Odeon, szybko jednak zainteresowanie "Wikingami" wyraziła Mariann Records.
W 1974 r. piosenka "Du gav bara löften" znalazła się na pierwszym miejscu Svensktoppen, radiowej listy przebojów. W tym samym roku album "Kramgoa Låtar 1" otrzymał status złotej płyty, przyniósł również grupie sukces w Norwegii.
W latach siedemdziesiątych zespół umieścił jeszcze kilka piosenek na listach przebojów, z powodzeniem koncertował, stopniowo zdobywając popularność nie tylko w Szwecji ale i całej Skandynawii.
Po wydaniu albumu "Kramgoa Låtar 6" zespół opuścił wokalista Stefan Borsch, zastąpił go Christer Sjögren, który pełnił rolę wokalisty do końca istnienia Vikingarna.
W okresie od 1979 do 1992 r. zespół wydawał album co roku jednocześnie intensywnie koncertując (Vikingarna dali nawet serię koncertów w Związku Radzieckim).
Po wydaniu "Kramgoa Låtar 20" w 1992 r. zespół na kilka lat zamilkł a jego członkowie poświęcili się innym projektom. Trzy lata później powrócili do studia by nagrać "Kramgoa Låtar 1995", który doskonale sprzedał się w Szwecji i Norwegii, jako pierwszy album grupy wzbudził także zainteresowanie w Finlandii.
W 1997 r. niespodziewanie zmarł długoletni perksuista Vikingarna, Anders Erixon.
W następnej dekadzie Vikingarna zaczęli nagrywać w jezyku niemieckim, w sumie wydając trzy niemieckojęzyczne albumy. Jako "Vikinger" zdobyli pewną popularność w Niemczech, Szwajcarii i Austrii.
W 2004 r. zmarł gitarzysta Lasse Westmann a zespół zdecydował się zakończyć działalność. Pożegnalne tournée uwieńczył koncert w miejscu powstania grupy - miejscowości Arvika. Podczas koncertu obok Christera Sjögrena wystąpił poprzedni wokalista - Stefan Borsch.
