Sagn

W roku 1990 organizatorzy festiwalu Vossajazz zamówili u Arilda Andersena zaaranżowanie i wykonanie wybranych norweskich pieśni i melodii ludowych. Sam występ na festiwalu niestety nie został zarejestrowany, ale jeszcze w tym samym roku kontrabasista zebrawszy zespół nagrał swoje dzieło na płycie studyjnej, wydanej następnie przez wytwórnię ECM.

Towarzyszyli mu muzycy z różnych światów. Wokalistka Kirsten Bråten Berg specjalizuje się w śpiewaniu norweskiego folku, perkusjonista Naná Vasconcelos zasłynął jako wirtuoz południowoamerykańskich instrumentów perkusyjnych i nie tylko, zaś gitarzysta Frode Alnaes brzmieniem swojego instrumentu zbliżał się do muzyki rockowej. Składu dopełnili saksofonista Bendik Hofseth i pianista Bugge Wesseltoft.

okładka norweskiego wydania albumu

Rezultatem tego spotkania jest płyta eklektyczna i wielowymiarowa. Ważną rolę odgrywają na niej ludowe przyśpiewki Kirsten, są one jednak przeplatane wybuchami improwizacyjnej energii pozostałych muzyków. W zasadzie płytę można podzielić dość wyraźnie na części folkowe i jazz-rockowe. Co ciekawe, egzotyczne instrumenty perkusyjne Vasconcelosa, pomimo swojego pochodzenia, doskonale wpasowują się w nordycki koloryt. Z kolei gitara Alnaesa wywołuje skojarzenia z idiomem post-hendriksowskim lub stylistyką wypracowaną przez Terje Rypdala, głównie za sprawą mocnego przesterowania i użytego pogłosu. Gdy dodać do tego bardzo (dla mnie aż nazbyt) „garbarkowski” saksofon Hofsetha i syntezatory Wesseltofta, mamy do czynienia z przedziwnym kolażem brzmieniowym i stylistycznym. Owe wspomniane już jazz-rockowe wycieczki nie przekonują mnie tak bardzo, jak momenty śpiewane, kiedy muzycy jedynie akompaniują pięknym, staronorweskim melodiom. Właśnie te utwory stanowią dla mnie o jakości tej płyty.

"Sagn" to nagranie będące spotkaniem historii z przyszłością i ludowości z muzyką globalną. Jest to muzyka stworzona ponad podziałami, pokazująca, że nawet muzycy poruszający się w odległych od siebie tradycjach muzycznych mogą znaleźć wspólny grunt i stworzyć coś wyjątkowego.