Pierwszy minialbum, znany także jako "Gul" ("Żółty") EP, można uznać za oniwo pośrednie pomiędzy zespołem gnom a Orkiestrą Kaizerów. Minialbum, wydany w ilości 1000 egzemplarzy, zawiera 4 utwory: "Bøn fra helvete", "Bastard", "Katastrofen" i "Dekk bord".
Debiutancki album zespołu okazał się strzałem w dziesiątkę. Płyta sprzedała się w 100 tys. egzemplarzy, co jak na liczący zaledwie 4 miliony mieszkanców kraj było ogromnym sukcesem. Również krytycy muzyczni nie poskąpili młodemu zespołowi pochwał.
Minialbum zawiera trzy utwory - tytułową piosenkę "Død Manns Tango" oraz "Katastrofen" i "Sigøynerblod".
Kolejny minialbum zawiera jedno nagranie studyjne - "Mann mot mann" oraz trzy utwory zarejestrowane podczas koncertu zespołu w sali Rockefeller w dniach 5 i 6 kwietnia 2002r.: "Bøn fra helvete", "Død Manns Tango", "Mr. Kaizer, hans Constanse og meg" oraz dwa wideoklipy - do piosenek "Kontroll På Kontinentet" i tytułowej "Mann Mot Mann".
"Evig Pint" nie wzbudził już takiego powszechnego entuzjazmu jak album debiutancki. Nie oznacza to jednak, że jest gorszy od poprzednika - piosenki takie jak tytułowa "Evig Pint", "Di grind", należą do najlepszych w ich dorobku i żelaznego repertuaru koncertowego zespołu.
"The Gypsy Finale" zawiera trzy utwory, znane już z poprzednich płyt zespołu: "Sigøynerblod", "Bak Et Halleluja" i "Resistansen".
"Maestro" wydany pzez wytwórnię Universal, stanowił przymiarkę zespołu do międzynarodowej kariery. Kariery tej Kaizers Orchestra nie zrobiła (przeszkodziły norweskie teksty?), ale "Maestro" spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem w rodzinnej Norwegii. Recenzenci
Album koncertowy nagrany podczas dwóch występów zespołu w kopenhaskim klubie Vega.
Album koncertowy wydany w ograniczonym nakładzie wyłącznie w formie płyty winylowej.
(niestety, jak na razie sklepy te nie wysyłają płyt do Polski)
